Afscheid, sponsorgeld en Bali

Subang, dag 75, 3 juni 2011

Maandag hebben we ons portfolio ingeleverd en hebben we meteen die dag te horen gekregen dat zowel Linda als mijn portfolio zijn goedgekeurd en we daarom 22 juni op ons eindgesprek mogen. In het portfolio moesten we 9 competenties verantwoorden zoals communiceren, methodisch werken en verantwoorden. Mijn dag kon niet meer stuk toen ik hoorde dat we het gehaald hadden en nu moeten we nog een paper schrijven (had ik de vorige keer al uitgelegd volgens mij). Dus dat wordt nog ff bikkelen en dan hoor ik hopelijk 22 juni dat ik GESLAAGD BEN :):) dubbel feest dus.

Maandag zijn we ook naar het immigratiekantoor geweest om ons visum te verlengen wat gelukkig is gelukt. Woensdag hebben we het visum weer op kunnen halen dus nu kunnen we met een gerust hart naar Bali en hoeven we ons daar geen zorgen meer te maken over het visum. Dinsdag hadden we het afscheid op de school. We hadden voor ieder kind een aantal cadeautjes gekocht. Een schrift, een potlood, kleurpotloden, een gum, een liniaal, een puntenslijper en we hadden voor ieder kind een foto af laten drukken waar het kind op stond met andere kinderen of met ons. Deze cadeautjes hebben we aan alle kinderen gegeven bij het langsgaan van de klassen. Bij de klas van de coördinator van de bovenbouw, een lieve vrouw die wel wat Engels kon en die meerdere malen ons Indonesisch eten heeft gegeven om te proeven, stond een tekst op het bord geschreven. Toen ik vroeg wat voor tekst het was zei ze dat het een afscheidsliedje was en begon ze het liedje te zingen met haar leerlingen. Tijdens het zingen van het liedje kreeg de coördinator het steeds moeilijker, steeds meer rode ogen en begon ze op een gegeven moment te huilen. Na afloop gaf ze me een knuffel en zei ze in tranen dat ze ons zo gaat missen… oohhh zo gevoelig als ik ben als andere mensen huilen, kon ik het ook niet helemaal droog houden en heb ik toen ook even een traantje weggepinkt. Hierna werd er een lokaal ‘omgetoverd’ tot een tja… ummm zaal met stoelen ;)waar alle ouders, docenten en leerlingen plaatsnamen. Door een aantal leraren werd er een ‘speech’ gehouden. Een leerling deed een stukje poëzie en aan het einde zong iedereen het afscheidsliedje nog een keer. De meiden waar Linda en ik een keer op zaterdag de nagels van hebben gelakt, de haren van hebben gedaan en hebben opgemaakt barstten in huilen uit. Het zijn twee super lieve meiden die volgens mij geen vriendinnen hebben en ons een beetje als vriendinnetjes zijn gaan zien. Toen hun in huilen uitbarstten konden ook wij het weer niet droog houden… echt zo sneu om te zien. Ook een aantal moedertjes konden het niet droog houden wat wel schattig was.
Ik had eigenlijk een dubbel gevoel… van de ene kant had ik niet langer op de school willen blijven omdat er zo veel frustrerende dingen te zien zijn die moeilijk te veranderen zijn. Aan de andere kant zijn de kinderen zo super lief en leuk en vind ik het ook erg moeilijk om ze ‘achter te laten’ in de wetenschap dat er bij hen niet uitgehaald wordt wat er in zit. Aan de docenten hebben we een lijst gegeven met een fotocollage van ons erin. Echt heel erg leuk, ze hebben er echt super lang naar zitten kijken heel leuk. Ik heb een fijn afscheid gehad op de school en hoop eigenlijk stiekem dat ik nog wel een keertje terug kan om te kijken hoe het dan met de kinderen gaat. Wellicht over een paar jaar als Joris en ik op huwelijksreis gaan ;) doen we Subang nog even aan :P


HET SPONSORGELD!!
Jaja, mensen …. We hebben het sponsorgeld bijna op. We hebben de laatste week nog veel geld ‘uitgegeven’. Jullie zijn natuurlijk erg nieuwsgierig waaraan we het hebben uitgegeven… nou daar komt ie hoor……

Op school is er een meisje die een spierziekte heeft en hierdoor een nekband draagt. Deze nekband is alleen niet helemaal stevig want haar nek valt nog iedere keer alle kanten op. Wij hadden dan ook het idee om een andere neksteun voor haar te kopen, zo’n hele stevige waarmee ze haar nek eigenlijk niet kan bewegen. Nou zijn wij natuurlijk geen artsen o.i.d. maar ons lijkt het niet helemaal gezond als haar nek niet stevig wordt ondersteund. Anyway, de ouders van het meisje zijn naar artsen geweest en hebben gevraagd of een andere neksteun beschikbaar is. Een andere neksteun zou volgens de artsen niet goed zijn voor haar nek, tenminste niet zo’n harde. Er is wel een andere nekband voor zo’n €15,- die we voor haar gekocht hebben. Tevens hebben we haar een jaar lang therapie gegeven die ze in Jakarta moet volgen één keer per week. Deze therapie is erg belangrijk omdat haar spieren worden getraind en ze behandeld wordt wat natuurlijk erg belangrijk is voor zo’n jong meisje. Ook hebben we aan de ouders geld gegeven voor hulpmiddelen zoals een of andere bal en een matras om thuis ook te oefenen met de oefeningen van de therapie. Het meisje heeft geen bril maar heeft een sterkte van -1,5 niet echt heel prettig als je in de klas zit en niet veel kan zien. Daarom hebben we voor haar ook een bril gekocht. Een hele hoop dus voor één meisje maar we zagen gewoon dat zij het echt nodig heeft.

We hebben een computer voor de school gekocht met 12 educatieve spellen. Met deze spellen kunnen de kinderen oefenen met rekenen, spreken en andere dingen. Ook hebben we de school geld gegeven om zo’n 4 keer met alle kinderen van de school te kunnen gaan zwemmen in Waterboom. De school gaf aan dit vaker te willen doen maar weinig geld hiervoor te hebben en aangezien we nog wat geld over hadden kan de school het voor Waterboom gebruiken. De kinderen genieten iedere keer weer als ze in Waterboom zijn.

We hebben voor iedere klas een kleurenklok gemaakt en voor de klas van R. en A. een planbord waarvoor we ook wat spullen hebben moeten aanschaffen. We hebben twee keer cement gekocht voor de school en het schoolplein is nu bijna helemaal klaar wat het gemakkelijker maakt voor de kinderen om er te spelen omdat het nu niet meer zo glad is. Ook de cadeautjes voor de kinderen hebben we van het sponsorgeld betaald. Verder zijn er nog wat kleine uitgaven geweest zoals printen, lamineren etc.

Allemaal nog super bedankt :) Misschien ga ik thuis in Nederland nog een paar keer op een markt staan o.i.d. om wellicht nog meer therapie voor het meisje te kunnen betalen. Vind ik in ieder geval een super goed doel omdat het zo belangrijk is dat ze haar lichaam traint zodat ze toch iets sterker kan worden.

Gisteren zijn we met Dedeh, Andy, Nonon, Aina en Asyifa naar Kajojo geweest voor een laatste etentje met z’n allen. Etti, de vrouw die altijd heel veel voor ons doet zoals de was, kamers poetsen, kleding naaien etc. kon helaas niet mee, ze was ziek. We hadden voor iedereen een (paar) cadeautje(s) gekocht dus hebben we deze na het eten thuis overhandigd. Voor Aina hadden we een fotoboek van Justin Bieber gekocht en hebben we haar een knuffeltje gegeven die Sacha, de zus van Joeri, had opgestuurd vanuit Nederland omdat ze dat knuffeltje zo schattig vond. Aan Asyifa hebben we het spelletje Skip-Bo gegeven, die ook van Sacha is. Sorry Sacha, we kopen in Nederland een nieuwe voor je!!!
Aan Andy geven we een shirt van PSV met zijn naam en een nummer erop maar dat shirt is nog onderweg vanuit Nederland, dat heeft mijn lieve vriendje geregeld. Voor Nonon hadden we een boek gekocht: ’50 ways to find a lover’ haha zij is vrijgezel dus vonden we deze titel wel gepast. Ook hadden we voor Nonon een grote fotolijst gekocht en hebben we daar verschillende foto’s van ons in gedaan en kan ze ophangen in de kamer zodat ze altijd nog eens naar ons kan kijken ;). Voor Dedeh hebben we een tas gekocht omdat ze die zo geweldig vond. Ook hebben we Andy en Dedeh een fotolijst gegeven met 3 foto’s van ons erin en hebben we Dedeh wat geld gegeven omdat ze ons zo goed geholpen heeft met alles. Zonder haar zou alles veel moeilijker gegaan zijn zoals het communiceren met de docenten en kinderen op de school. Zij heeft zo veel voor ons gedaan en ook Andy heeft veel tijd voor ons vrijgemaakt door een aantal keren met ons naar Bandung te gaan en tijd vrij te maken om aan ons project te werken. Echt heel fijn. Dedeh geeft zelf een aantal avonden/middagen in de week Engelse les bij haar thuis en laatst gaf ze aan dat haar ‘studenten’ geen werkboeken o.i.d. heeft. Toen we haar het geld gaven hebben we gezegd dat we het fijn zouden vinden als ze een deel van het geld besteed aan het aanschaffen van boeken voor haar studenten. Voor Etti hebben we een boek gekocht en we hebben haar wat geld gegeven omdat we gewoon niet wisten wat we voor haar moesten kopen, is ook erg moeilijk.

Ja ja… en toen was het alweer vrijdag 3 juni en zijn we nog maar zo’n 15 uur hier in Subang. Om 03.00 uur vannacht Indonesische tijd (22.00 uur NL tijd) vertrekken we naar Jakarta waar we rond half 10 Joeri gedag zeggen voor een aantal uurtjes want die vliegt met een andere vlucht als ons naar Bali. Rond 11.45 gaan wij weer de lucht in en moeten we zo’n 2 uurtjes vliegen om naar het (hopelijk) heerlijke Bali te gaan. 14.35 Balinese tijd (het is daar een uur later als hier, dus weer 6 uur tijdsverschil met Nederland) landen we ongeveer op Bali. Mijn lieve vriendinnetje Kim komt al rond 11.00 uur aan ongeveer maar die gaat als het goed is met Joeri alvast naar het hotel omdat ze anders nog zo’n 2 uur op ons moeten wachten op het vliegveld. Dus rond 10.00 uur Nederlandse tijd morgenvroeg/zaterdagochtend zie ik eindelijk weer eens iemand die de afgelopen 2,5 maand in Nederland heeft doorgebracht en aan wie ik al mijn mooie, leuke, ontroerende en gekke verhalen kan vertellen voordat ik ze met jullie mag delen als ik terug ben!!
Dit was dan mijn laatste verhaaltje uit Subang, Java. In Bali probeer ik tenminste één verhaaltje te plaatsen maar daar hebben we niet zo gemakkelijk toegang tot internet denk ik. Dit is zeker niet mijn laatste verhaaltje dus jullie hoeven nog even niet verdrietig te zijn… ;)

Een hele dikke kus, knuffel voor iedereen daar en SAMPAI JUMPA DI BELANDA (TOT ZIENS IN NL)!!!

We hebben best wat foto’s en filmpjes gemaakt. Het kan zijn dat de filmpjes en nog niet alle foto’s op de sites staan als je dit bericht leest maar houdt de sites maar in de gaten dan kun je nog even genieten van onze afscheidsparty op de school!

http://youtube.com/sharonvossen1988

https://picasaweb.google.com/108056598990517933194/23Mrt2011#