Op een na vriendeloze verjaardag, visum & bruiloft

Hoi hoi,

daar ben ik weer met een nieuw verhaaltje. Bij het maken en plaatsen van een nieuw verhaal merk ik altijd dat de tijd snel gaat. Het is immers alweer een week geleden dat ik een verhaaltje heb geplaatst dus werd het wel weer eens tijd, hoewel het lijkt alsof het pas een aantal dagen geleden is. Nog bedankt voor alle leuke reacties op al mijn verhaaltjes en op alle felicitaties die ik voor mijn verjaardag heb ontvangen :) Doet me goed.

Daar gaat ie dan:

Subang, dag 45 04-05-2011
Ik heb arretjescake gemaakt voor mijn party. Vanavond zijn we weer vis wezen halen bij Egi en Ega. Ditmaal wat eerder als de vorige keer en er waren zelfs nog een aantal mannen aan het vissen en ze nodigden ons uit om op hun krukje te komen zitten om onze ‘vis skills’ te testen. Nou ja mijn vis skills zijn prima, dat wist ik allang ;) dus hoppakee ging ik met de hengel in mijn hand naar het water zitten staren. Warempel, na een minuut of 5 had ik al beet!!! Niet dat ik het had gezien maar de oplettende vismannetjes hadden het wel gezien (hoe, dat weet ik nog steeds niet) dus attendeerde ze mij erop dat ik mijn hengel binnen moest halen. Ik wist niet eens welke kant ik op moest draaien haha maar het is wel gelukt (zie foto). En het was me toch ‘zonne grote vuurbal jonge!!’ Linda zou haar vis skills ook eens uit de kast halen maar helaas bleven haar vis skills IN de kast en had ze niet beet. De vis die we gevangen hebben, hebben we niet opgegeten maar wel 2 andere overheerlijke visjes. Het smaakt toch telkens weer goed en het is een lekker gepeuzel zo met de handjes. Hoewel, Linda het volgens mij stiekem toch een beetje eng en vies vindt want ze zit meestal met haar vork in de vis te prikken terwijl het met de handen 10x gemakkelijker is ;).

Subang, dag 46 05-05-2011 de mooiste datum van het jaar
Jaja, vandaag was het dan eindelijk zover. De 23 is mij gepasseerd…. Jeetje wat erg ik voel me echt steeds ouder worden, tenminste het klinkt voortaan zo oud. Over 2 jaar word ik al 25 en dat is echt al erg ;) haha maar we blijven nu even in de 23… Vandaag naar Bandung geweest. Oh wacht, ik moet natuurlijk eerst beginnen met het ‘ochtendpartijtje’. Om 12 uur Indonesische tijd werd ik gebeld door mijn lieve schat en was hij de eerste die mij proficiat wenste… wat was het heerlijk om zijn stem te horen zo op mijn verjaardag. Rond 05.15 zou ik op moeten staan voor ons tripje naar Bandung. Van 12 tot 5 ben ik ongeveer ieder uur gesmst door mijn lieve vriendinnetjes :) Dank je wel nog daarvoor. Om 5 uur Indonesische tijd (00.00 Nederlandse tijd) werd ik weer door mijn lieve schat gebeld omdat ik nu ook in NL echt jarig was… :). Nadat ik opgehangen had moest ik naar de wc en omdat het een kwartier eerder was dan dat we de wekker hadden gezet, voelde ik me alweer schuldig omdat ik Linda wakker zou maken bij het openen van de deur. Ik had de deurklink van mijn kamer in mijn hand toen de deur ineens open ging. Het eerste wat ik hoorde was een getoeter en het eerste wat ik zag was de mooie kroon en de mooi opgeblazen ballon die Linda vasthield :) Wat lief hè. Ik kreeg de kaartjes die ik al had ontvangen overhandigd (Linda had zolang de kaartjes veilig in haar kamertje bewaard). Ook had ze de kamer een beetje versierd met ballonnen en slingers dus ik voelde me toch een beetje jarig. Nonon was ook al vroeg uit de veren en had zelfs al ‘pisang goreng’ gemaakt (gebakken banaan) mmm echt overheerlijk en dit hebben we dan ook als ontbijt gegeten. Lekker vet zo op de vroege ochtend want het is hier allemaal gebakken in veel olie. Rond 6 uur belde pap en mam om me alvast proficiat te wensen en hierna zijn we naar Bandung vertrokken.

Eerst zijn we naar het immigratiekantoor gegaan om ons visum te laten verlengen. We hebben onze paspoorten in moeten leveren en kunnen maandag weer terug om ze op te halen. Tevens werd er ons mede gedeeld dat we de 2e verlenging niet in Bali kunnen doen. We hebben een sociaal cultureel visum waar een sponsor voor nodig is. Iemand die garant staat voor ons tijdens ons verblijf. Omdat onze sponsor op Java woont (de directeur van SLB) kunnen we ons visum niet in Bali laten verlengen…. Dit was nieuws dat we liever niet hadden gehoord maar we hebben wel een aantal opties. Zo kunnen we als we in Bali zijn (of nog voordat we naar Bali gaan) een paar uur naar Singapore vliegen en weer terug zodat we een nieuw visum krijgen. Ook kunnen we proberen om voordat we naar Bali gaan ons visum in Bandung nog een keer te verlengen. Echter werd ons gezegd dat we maximaal een week van te voren kunnen komen om te verlengen maar dit lijkt ons eigenlijk erg sterk aangezien het al 5 dagen duurt voordat het visum klaar is dus dan wordt het een beetje krap…. We denken nog even over onze opties en hopen eigenlijk dat we voordat we naar Bali gaan nog een keer kunnen verlengen in Bandung zodat we in Bali in ieder geval geen rompslomp hebben.

Je kunt al raden wat we gedaan hebben nadat we naar het immigratiekantoor zijn gegaan: JAWEL HOOR, SHOPPEN NATUURLIJK!!! Echt te erg en ik voel me ook echt heel erg slecht en koopverslaafd maar het is hier zo leuk. We zijn nu in een winkelcentrum (Kings) geweest waar ze een beetje dezelfde soort kleding hebben als hier in Subang. Linda heeft een tasje weten te scoren waar ze al verliefd op was sinds de eerste keer dat we in Bandung waren. Tot nu toe had ze steeds spijt dat ze het tasje niet had gekocht maar ze heeft hem toch eindelijk weten te bemachtigen. Ook ik heb een tas voor mezelf weten te scoren en nog een tas voor mijn moetie voor Moederdag (ja dit weet ze al en ze heeft hem zelfs al gezien op de webcam). We waren bij ‘Terminal tas’ geweest en werkelijk waar mijn mond viel open toen we daar aankwamen…… ALLEEN MAAR TASSEN EN SCHOENEN en wat voor tassen echt super leuke :) Aangezien ik een tassenfan ben, was dit voor mij een waar paradijs. Na het shoppen hebben we nog wat brownies weten te scoren en in dezelfde winkel hadden ze ook Ferrero Rochern (je weet wel van die chocolade ‘bonbons). Linda vindt deze erg lekker (ook ik ben hier niet vies van) dus wilden we deze kopen. Nou ja prima, in NL zijn ze best duur en hier is alles lekker goedkoop dus konden we deze wel eens inslaan. Bij de kassa bleek onze aanname niet te kloppen. Eén doosje Ferrero Rocher kost zo’n €6,-!!!!! NIET NORMAAL alles is hier goedkoop maar een doosje Ferrero Rocher is een rib uit ons lijf zeg. We hebben het doosje toch maar gekocht dus moeten we er nu extra van genieten. Ik heb een erg leuke dag gehad, ook al had ik niet echt het idee dat ik jarig was (terwijl Linda nog wel zo haar best heeft gedaan).

Subang, dag 47 06-05-2011
Ik dacht eerlijk gezegd dat we mijn verjaardag op de school nog zouden vieren met de kinderen maar helaas, dit was niet het geval. Wel hebben we met een aantal docenten van een taart gesmuld die een docent voor mij had gemaakt, inclusief ‘23’ kaarsjes. Het was een soort chocoladecake met chocolade, room en kersen.
Voor vandaag had ik een aantal mensen voor de lunch uitgenodigd en hebben Nonon en Etti zowat de hele morgen in de keuken gestaan om lekkere dingen te maken. Mijn verlanglijstje bestond uit:
- Pisang Goreng
- Perkedel (maïskoekjes)
- Nasi ….
(ja de naam die er achter komt weet ik even niet meer. Het is iig gele ‘verjaardagsrijst’)
- Ayam Goreng (kip)
Allemaal erg lekkere dingen die ik nog wel ga missen als ik thuis ben, vooral op de manier zoals Nonon ze maakt. De ingrediënten heb ik vanmorgen om half 6 met Nonon gekocht in een ‘winkeltje aan huis’. Ik had dus een aantal mensen uitgenodigd: Dedeh en Andy, de ouders van Andy, studenten van Dedeh die ons al een aantal keren op sleeptouw hebben genomen, Nonon, Etti, Aina en een vriendinnetje van Aina. Dedeh en Andy gingen vandaag naar Bandung dus konden helaas niet komen dus ook de ouders van Andy kwamen niet. De studenten van Dedeh moesten tot 3 uur naar school en zouden later komen. Aina was er wel met een aantal vriendinnetjes. Nonon was rond 13.00 uur ineens weg en Etti had geen honger dus bleven eigenlijk alleen Linda en ik nog over… mmm leuk feestje ;) haha eigenlijk wel sneu vooral voor Nonon en Etti omdat zij veel hadden gekookt en voorbereid. Ik voelde me ook echt super schuldig. Gelukkig hebben Aina en haar vriendinnetjes samen met ons nog wat gegeten. Uiteindelijk natuurlijk super veel eten over waar ik me nog steeds schuldig over voel. De studenten van Dedeh zijn rond 5 uur nog gekomen ivm de regen maar hebben ook niets meer gegeten van wat Nonon had klaargemaakt. De meiden wat ‘vriendjes’ meegenomen en ze hebben allemaal netjes hun stuk arretjescake opgegeten. Deze vonden ze volgens mij erg lekker. Ook hebben we ze drop laten proeven, haha echt hilarisch, we hadden het eigenlijk moeten filmen. Eén meisje stopte het dropje zo in haar mond en vond het nog best lekker, de anderen zagen er al tegenop om een klein stukje te proeven en trokken dan ook een vies gezicht toen ze het dropje eenmaal in hun mond hadden. Valt toch niet zo in de smaak bij niet-Nederlanders.

Subang, dag 48 07-05-2011
Voor vandaag hadden we het plan om met de meiden van SLB een ‘tutochtendje’ te houden. We hebben een aantal dingen gekocht zoals mascara, oogschaduw, lipgloss, nagellak en body lotion. In totaal zijn er zo’n 10 meiden op school denk ik maar ik ging er eigenlijk vanuit dat er zo’n 6 meiden zouden zijn. Uiteindelijk waren er maar 2 meiden op school en hebben we dus alleen met hun zitten ‘tutten’. We hebben eerst hun handen gemasseerd, daarna opgemaakt en nagels gelakt en uiteindelijk nog de haartjes gedaan. Linda heeft één meisje opgemaakt en ik heb één meisje opgemaakt. Ik kon echt zien dat het meisje waar ik mee bezig was het super leuk vond. Ze zat helemaal te stralen en te lachen en benoemde vaak dat ze het leuk en mooi vond. Niet dat mijn make-up kunsten zo geweldig zijn maar och, het is maar dat we wat quality-time met de meiden hebben, want meestal vragen de jongens de meeste aandacht.

Vanavond zijn we nog even in het centrum geweest en hebben we overheerlijke saté gegeten bij Kajojo. Hier hebben ze echt de lekkerste saté die ik OOIT heb gehad. We hebben tot nu toe zo’n 2 keer eerder saté gekocht maar dit hebben we telkens thuis opgegeten. Nu wilden we ook een keer uiteten. Het is bij Kajojo nog gezelliger als bij de Sedap met die ratten dus we gaan zeker nog een aantal keer terug denk ik zo. In Nederland krijg je aan één spiesje best grote stukken saté, maar hier krijg je van die malse, subtiele stukjes saté waardoor het eigenlijk nóg lekkerder is. We hebben dan ook echt zitten genieten terwijl we aan het eten waren.

Subang, dag 50 09-05-2011
Vandaag moesten we weer naar Bandung om ons visum op te halen. Rond half 10 waren we op het immigratiekantoor en hebben we tot 10.15 gewacht totdat we ‘geholpen’ werden. Er werd ons verteld dat ons visum nog niet klaar was omdat er nog iemand moest tekenen ofzo dus of we morgen terug konden komen. ‘Umm nou nee we kunnen morgen niet terugkomen’ (we zijn iedere keer 2 uur heen en 2 uur terug onderweg naar Bandung hoewel het maar zo’n 50 km is). Dan mochten we het na de lunch nog eens proberen. Het was niet zeker dat het dan wel klaar zou zijn maar hier moesten we het dan mee doen. Aangezien ik soms nogal snel fel kan reageren attendeerde Linda me er op dat ik me soms toch maar wat in moet houden omdat we anders misschien wel niets meer gedaan krijgen bij immigratie. Daar heeft ze natuurlijk gelijk in maar zo temperamentvol als ik ooit ben ;) vind ik het soms lastig me in te houden als ik het ergens niet mee eens ben (dit herkennen jullie vast wel in mij). Oh ja, wat trouwens echt belachelijk is, is dat ze iemand anders die ook voor haar visum o.i.d. kwam als ‘tolk’ lieten fungeren omdat NIEMAND bij het immigratiekantoor ook maar een beetje Engels kan. Hoe belachelijk is dat, komen iedere dag buitenlanders en ze kunnen niet eens Engels, echt onbegrijpelijk.

Nou ja, wat moeten we doen om onze tijd te doden van half 11 tot 1 uur…. JA JUIST SHOPPEN hahahaha ;) ik durf het bijna niet meer te vermelden in mijn verhaaltjes. We zijn nog even teruggegaan naar Kings en rond 1 uur weer vertrokken omdat er in Bandung nogal veel file is in de stad. We waren al ruim vóór 2 uur op het immigratiekantoor en moesten weer wachten. Rond 3 uur zou het kantoor sluiten en toen het kwart over 2 was en we nog steeds niet waren geholpen waren we zelfs bang dat ze om 3 uur zouden zeggen dat ze gingen sluiten en dat we morgen alsnog terug moesten komen. Gelukkig, rond kwart over 2 werd mijn naam geroepen en kreeg ik een bonnetje waarop stond dat ik moest betalen. Dit moest dan weer ergens anders in het gebouw. Aangezien Linda haar bonnetje nog niet had hebben we daar maar even op gewacht en hebben we betaald en moesten we weer terug om ons betalingsbewijs af te geven. Dit afgegeven toen moesten we weer plaatsnemen. Ondertussen was het al bijna 3 uur en zaten we in spanning of we nog wel geholpen zouden worden vandaag. Iets voor 3 uur werden we geroepen om foto’s te laten maken en om onze vingerafdrukken af te geven. Eindelijk kwam er eens wat schot in de zaak. Na lief gelachen te hebben in de camera en mijn grote vingers op de scan te hebben gelegd moesten we nog een handtekening zetten en moesten we weer op een stoel plaatsnemen om te wachten. Uiteindelijk hadden we rond 15.30 eindelijk ons paspoort met de welbefaamde stempel erin!!

Ook vanavond hebben we ons lekker tegoed gedaan aan een heerlijke sateetje (ja zo staat het in de spellingscontrole) van Kajojo. Jammie jammie, wederom smullen geblazen (ik zal die dikke pens/kop ok wel houwe).

Subang, dag 51 10-05-2011
Vandaag weer naar de school geweest en een andere jongen geobserveerd die ADHD heeft en werkelijk nog geen minuut stil kan zitten. Hij zit in een klas waar de aandacht vooral uitgaat naar de andere kinderen en als hij aandacht krijgt, is dit omdat ‘lastig is’. We kunnen met hem zeker aan de slag en willen ook bij hem de kleurenklok en het planbord inzetten.

De dochter van de nicht van Dedeh ging vandaag trouwen en door Dedeh waren we uitgenodigd om mee te gaan. Aangezien we super graag een Indonesische bruiloft bij wilden wonen zijn we op dit aanbod ingegaan en moesten we ons, nadat we naar school zijn geweest, nog even mooi maken. Met onze zondagsjurken en haartjes mooi in de plooi zijn we naar de bruiloft vertrokken. Erg charmant zo met een jurk op de scooter ;). Wij dachten: ‘een bruiloft, mooie versieringen, veel volk, vrolijke muziek, dansen, lachen etc. etc’. Niets is minder waar in deze cultuur. We kwamen aan en het was allereerst bijna niet versierd. Het feest vindt trouwens gewoon plaats bij één van de ouders van het bruidspaar. Alleen de tafel met het ‘gastenboek’ was versierd en de kamer waarin het bruidspaar en ouders/schoonouders stonden. Deze kamer mooi Indonesisch versierd. Het bruidspaar zat in het midden. Naast de bruidegom zaten zijn ouders, naast de bruid zaten haar ouders. Zij zitten in deze kamer om alle gasten te verwelkomen en handjes te schudden maar dit duurt weliswaar zowat de hele dag. De bruid zag er ERG mooi uit. Wel erg kitsch voor onze begrippen maar dit heeft ook wel weer wat om een keer te zien. Na handjes geschud te hebben mochten we wat eten pakken wat overigens erg lekker was. De gasten die buiten zaten hadden natuurlijk alleen maar oog voor ons, wij als buleh (buitenlanders/witte, een woord wat we hier dagelijks horen als we over straat of in de winkel lopen).
Toen wij aankwamen was er trouwens héél eventjes muziek maar later ook niet meer en het was maar een beetje een saaie bedoeling. Geen sprake van super coole muziek, geen gezellige hangtafels, geen drank (haha ja water zonder alcohol), geen gedans en geen gekke toneelstukjes. Erg jammer, want een bruiloft kan volgens mij ZOOOO VEEEL LEUKER zijn maar och. Andere cultuur, andere gewoontes. Na zo’n uurtje/anderhalf zijn we weer gegaan en ben ik nu dit verhaaltje aan het typen zodat ik jullie weer kan verblijden met een story.

Natuurlijk hebben we weer wat foto’s gemaakt en één filmpje.
Schroom ook vooral niet om een reactie te plaatsen, vind ik super leuk :) en dat motiveert me ook iedere keer weer om een nieuw verhaal te schrijven.
Oh ja, even over de foto’s. Diegenen van jullie die niet weten waar je de foto’s kan bekijken: op onderstaande regel/zin/link kun je klikken. Als je daar op klikt kom je op de site met de foto’s. Veel kijkplezier.

https://picasaweb.google.com/108056598990517933194/23Mrt2011#

http://youtube.com/sharonvossen1988